قسمتی از کتاب «چگونه با ماهی قزل آلا سفر کنیم؟»
امروزه به مدد سیستم طبقه‌بندی اجتماعی که مکانیسمی ظالمانه و شیطانی است، نوکیسه‌های پولدار حتی اگر پول هنگفتی به دست بیاورند، به لطف برخی نقص‌ها و معایب نیاکان کارگرشان، طرز استفاده از کارد و چنگال مخصوص ماهی را نمی‌دانند و یا یک میمون پارچه‌ای به شیشه عقب ماشین فراری خود می‌چسبانند و یا شمایل فرشته مقدس را جلوی داشبورد هواپیمای اختصاصی خود نصب می‌کنند و یا وقتی به ایتالیایی حرف می‌زنند از کلمات انگلیسی مثل management استفاده می‌کنند. به همین جهت هم دوشس گورمانته آن‌ها را به منزلش دعوت نمی‌کند و آنان همچنان به مغزش فشار می‌آورند و تلاش می‌کنند بفهمند چرا دعوتشان نکرده است. آن هم وقتی کشتی تفریحی‌اش آن‌قدر بزرگ است که می‌توان از آن به عنوان پل ارتباطی کانال انگلیس استفاده کرد.
این اشخاص در نمی‌یابند که راکفلر هیچ نیازی به موبایل ندارد، او اتاقی بسیار بزرگ با چندین و چند منشی بسیار کارآمد دارد که در بدترین شرایط، مثلاً اگر پدربزرگ راکفلر در حال مرگ باشد، فقط راننده می‌آید و چیزی در گوشش زمزمه می‌کند.
انسانی که در مسند قدرت باشد همیشه در جلسه است! -دروغ همیشه جواب می‌دهد- حتی در پایین‌ترین رتبه‌های مدیریتی، دو نشان موفقیت عبارت‌اند از کلید توالت خصوصی مدیران و یک منشی که می‌گوید:
جناب مدیر در اتاقشان نیستند یا جلسه دارند، می‌خواهید برایشان پیغام بگذارید؟!
بنابراین، فردی که موبایل را به عنوان نشانه‌ای از قدرت به رخ دیگران می‌کشد، برعکس این‌گونه جایگاه، زیردست بودن و مادون بودن خود را به عموم اعلام می‌کند، کسی که اگر مدیر بالادستش به او تلفن بزند مجبور است بلافاصله خبردار بایستد حتی اگر در رختخواب باشد. او محکوم است که برای نان شبش روز و شب به دنبال وام و قرض باشد تا ورشکست نشود، و بانک به خاطر یک چک بی‌محل، حتی در روز غسل تعمید دخترش، او را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهد. در حقیقت همین که فرد برای خودنمایی از موبایل استفاده می‌کند، نشان می‌دهد که او این چیزها را نمی‌داند، و انزوای اجتماعی‌اش را اثبات می‌کند.